Skialpinizm ma ponad stuletnią tradycję. Początki związane są ze skialpinistami, którzy byli żołnierzami pochodzącymi z krajów alpejskich – przy użyciu sprzętu do skialpinizmu kontrolowali granice i ruch w górach. Stopniowo brali z nich przykład alpiniści i narciarze. Sprzęt wyglądał – rzecz jasna – adekwatnie do tamtych czasów, czyli chodziło o drewniane narty „do biegu, zjazdu i skoku“, więc właściwie do wszystkiego. Do tego pasy przymocowane do nart przy pomocy rzemieni i wiązania z ruchomą piętą – kandahar.
Zarząd KRNAP pozwolił, aby od kwietnia 2010 roku wytyczono na określony czas kilka skialpinistycznych tras. Na podstawie analizy monitoringu oraz kontroli przestrzegania przepisów zawartych w odpowiednich rozporządzeniach i Regulaminie KRNAP, władze parku narodowego podejmą kolejne decyzje.
Należy pamiętać o tym, ża na większości z niżej podanych tras, możesz natrafić na bardzo niebezpieczne odcinki, a w razie niekorzystnej pogody, zwykła wyprawa może się zamienić w walkę o życie. Nie są to trasy w jakikolwiek sposób zabezpieczone! Mimo że najczęściej mowa o zwykłych szlakach turystycznych, w zimie sytuacja może się radyklanie zmienić! Niezbędne jest doświadczenie i umiejętności związane z poruszaniem się w górach, a ponadto trzeba mieć odpowiedni sprzęt!
Informacje o zagrożeniu lawinowym, pogodzie i – ewentualnie – warunkach znajdują się na stronie internetowej czeskiego Górskiego Pogotowia Ratowniczego (czes. Horská služba).